У Беларусі аднаўляюць страчаную традыцыю тэатральнай будкі. Хатнія кардонныя тэатры былі надзвычай папулярныя сярод жыхароў Паўночнай Амэрыкі ды Заходняй Эўропы ў ХІХ стагодзьдзі, аднак прагрэс, у постаці кіно, радыё ды тэлебачаньня, здавалася бы на заўжды зацьміў стылістыку тэатральнай будкі.
Аднак нядаўна ў Беларусі паўстаў першы тэатральны аўтамат пад назвай «Кардонка». Незвычайны тэтар ужо пасьпеў паўдзельнічаць у некалькіх міжнародных фэстываль у тым ліку і ў Польшчы. Пра адраджэньня традыцыі тэатральнай будкі распавядае з завадатарам ды рэжысёрам Тэатру «Кардонка» Святланай Бэнь.
Сьвятлана Бэнь: Спэцыфічны тэатар, гэта самы маленькі тэатар у сьвеце, разьлічаны на аднаго гледача. Тэатральны аўтамат, падобны на фотабудку, у які можа ўвайсьці адзін глядач і зрабіць свой уласны асабісты спэктаклі не падобны на іншыя. Глядач робіць нейкі выбар і спэктакль разьвіваецца, зыходзячы з гэтага выбару. У сьвеце мноства тэатраў, і гэта адна з яго праяў.
Польскае радыё: З чаго складаецца такі ўнікальны тэатар? Якімі правілы там дзейнічаюць?
Сьвятла Бень: Гледача заходзіць у будку, націскае кнопкі, выбірае дзеяньне, якое будзе адбывацца далей: кароль будзе добры, ці злы, паедзе змагацца з цмокам або застанецца з домам. Глядач заўжды робіць нейкі выбар, менавіта, зыходзячы з гэтага выбару спэктакль працягваецца – у нас 9 розных фіналаў.
У нейкім сэнсе наш спэктакль падобны на клясычную кампутэрную гульню, бо пастаянна трэба выбіраць нейкія варыянты. Мне падаецца, дзецям гэта вельмі блізка, яны рэагуюць удзячна, моцна, весела. Некаторыя глядзяць наша прадстаўленьне па некалькі разоў.
Аднак, перад усім, гэта тэатра для дарослага гледача. Чалавек вяртаецца ў дзяцінства, у свой маленькі сьвет. Глядач трапляе ў чароўны сьвет; у гэтым ёсьць нешта чароўнае, няпобытавае.
Поўнае інтэрвію з рэжысёрам Сьвятланай Бэнь слухаце ў далучаным зьверху гукавым файле.
Хатнія кардонныя тэатры былі надзвычай папулярныя сярод жыхароў Паўночнай Амэрыкі ды Заходняй Эўропы ў ХІХ стагодзьдзі, аднак прагрэс, у постаці кіно, радыё ды тэлебачаньня, здавалася бы на заўжды зацьміў стылістыку тэатральнай будкі.
Сьвятлана Бэнь (зьлева)
Аднак нядаўна ў Беларусі паўстаў першы тэатральны аўтамат пад назвай «Кардонка». Незвычайны тэтар ужо пасьпеў паўдзельнічаць у некалькіх міжнародных фэстываль у тым ліку і ў Польшчы. Пра адраджэньня традыцыі тэатральнай будкі распавядае з завадатарам ды рэжысёрам Тэатру «Кардонка» Святланай Бэнь.
Сьвятлана Бэнь: Спэцыфічны тэатар, гэта самы маленькі тэатар у сьвеце, разьлічаны на аднаго гледача. Тэатральны аўтамат, падобны на фотабудку, у які можа ўвайсьці адзін глядач і зрабіць свой уласны, асабісты спэктакль не падобны на іншыя. Глядач робіць нейкі выбар і спэктакль разьвіваецца, зыходзячы з гэтага выбару. У сьвеце мноства тэатраў, і гэта адна з яго праяў.
Польскае радыё: З чаго складаецца такі ўнікальны тэатар? Якімі правілы там дзейнічаюць?
Сьвятла Бень: Гледача заходзіць у будку, націскае кнопкі, выбірае дзеяньне, якое будзе адбывацца далей: кароль будзе добры, ці злы, паедзе змагацца з цмокам або застанецца з домам. Глядач заўжды робіць нейкі выбар, менавіта, зыходзячы з гэтага выбару спэктакль працягваецца – у нас 9 розных фіналаў.У нейкім сэнсе наш спэктакль падобны на клясычную кампутэрную гульню, бо пастаянна трэба выбіраць нейкія варыянты.
Мне падаецца, дзецям гэта вельмі блізка, яны рэагуюць удзячна, моцна, весела. Некаторыя глядзяць наша прадстаўленьне па некалькі разоў.Аднак, перад усім, гэта тэатра для дарослага гледача. Чалавек вяртаецца ў дзяцінства, у свой маленькі сьвет. Глядач трапляе ў чароўны сьвет; у гэтым ёсьць нешта чароўнае, няпобытавае.
Поўнае інтэрвію з рэжысёрам Сьвятланай Бэнь слухаце ў далучаным зьверху гукавым файле.
Эдуард Жолуд