Чужое хваліце, свайго ня ведаеце — гэтыя словы выдатна ўпісваюцца ў захапленьні вышчаранымі гарбузамі. У польскай традыцыі дзень Усіх сьвятых не зьвязаны з маскарадам, многім людзям недаспадобы амэрыканскі Хэлаўін.
Нашыя звычкі, зьвязаныя з Памінальным днём ці інакш Задушкамі або Дзядамі, выводзяцца зь язычніцкіх часоў. Касьцёл іх „ахрысьціў”, увёўшы дзень Усіх сьвятых 1 лістапада (з ІX веку) і Дзень памінаньня памерлых Задушкі (X ст.). Хоць у Польшчы Дзень памінаньня памерлых яшчэ доўга захоўваў паганскі xарактар.
Напрыклад, чаму мы запальваем сьвечкі на магілах? Гэта рэшткі звычаю распальваць вогнішчы на магілах, каб абагрэць душы памерлых. Нашыя продкі палілі вогнішчы і на ростанях, каб паказаць душам пакойных шлях. Гальлё на вогнішчы людзі прыносілі круглы год, а кожны, хто праходзіў міма, падкладваў галінкі ў агонь.
Душам ня толькі асьвячалі шлях, іх таксама кармілі. Да ІІ Сусьветнай вайны у польскіх вёсках людзі пяклі хлеб, варылі кашу, каб паставіць іх разам з гарэлкаю на ноч на стале (а праваслаўныя пакідалі ежу на магілах). Побач клалі ручнік, мыла і ваду. На ноч для душ памерлых пакідалі адчыненыя дзьверы.
Напярэдадні Задушнага дня пасьля наступленьня цемры нельга было зьбіваць масла, праць бялізну, таптаць капусту, нарэзваць сечку, выліваць памыі і пляваць — каб не пакрыўдзіць вандроўных душаў.
Сёньня да 1 лістапада людзі парадкуюць і ўпрыгожваюць магілы кветкамі. Як у гэтую традыцыю ўпісваецца Хэлаўін? Для людзей, якія ідуць маліцца на могілкі, гэта ня мае значэньня.
эб/ Rzeczpospolita
Дзяды, прывіды і гарбузы
Xрысьціянскія Задушкі ўзяліся з паганскай традыцыі — піша Кшыштаф Кавальскі („Rzeczpospolita”).
Чужое хваліце, свайго ня ведаеце — гэтыя словы выдатна ўпісваюцца ў захапленьні вышчаранымі гарбузамі. У польскай традыцыі дзень Усіх сьвятых не зьвязаны з маскарадам, многім людзям недаспадобы амэрыканскі Хэлаўін.
Нашыя звычкі, зьвязаныя з Памінальным днём ці інакш Задушкамі або Дзядамі, выводзяцца зь язычніцкіх часоў. Касьцёл іх „ахрысьціў”, увёўшы дзень Усіх сьвятых 1 лістапада (з ІX веку) і Дзень памінаньня памерлых Задушкі (X ст.). Хоць у Польшчы Дзень памінаньня памерлых яшчэ доўга захоўваў паганскі xарактар.
Напрыклад, чаму мы запальваем сьвечкі на магілах? Гэта рэшткі звычаю распальваць вогнішчы на магілах, каб абагрэць душы памерлых. Нашыя продкі палілі вогнішчы і на ростанях, каб паказаць душам пакойных шлях. Гальлё на вогнішчы людзі прыносілі круглы год, а кожны, хто праходзіў міма, падкладваў галінкі ў агонь.
Душам ня толькі асьвячалі шлях, іх таксама кармілі. Да ІІ Сусьветнай вайны у польскіх вёсках людзі пяклі хлеб, варылі кашу, каб паставіць іх разам з гарэлкаю на ноч на стале (а праваслаўныя пакідалі ежу на магілах). Побач клалі ручнік, мыла і ваду. На ноч для душ памерлых пакідалі адчыненыя дзьверы.
Напярэдадні Задушнага дня пасьля наступленьня цемры нельга было зьбіваць масла, праць бялізну, таптаць капусту, нарэзваць сечку, выліваць памыі і пляваць — каб не пакрыўдзіць вандроўных душаў.
Сёньня да 1 лістапада людзі парадкуюць і ўпрыгожваюць магілы кветкамі. Як у гэтую традыцыю ўпісваецца Хэлаўін? Для людзей, якія ідуць маліцца на могілкі, гэта ня мае значэньня.
эб/ Rzeczpospolita